ای آنکه طلب کار خدایی به خود آ

از خود بطلب کز تو خدا نیست جدا

اول به خود آ چون به خود آیی به خدا

اقرار بیاری به خدایی خدا 

خيلي خوب است كه انسان زيبايي ها وخوبي ها راستايش كند وخوبي هاي مردم را بيان كند آنوقت اگراين ستايش براي خودحق باشد برمي گردد به حق، ولي اگراين ستايش رابراي اين كرد كه به يك چيز دني وحقيري برسد آنوقت اين ستايش مانع ميشود بين انسان وحق ونشانه دلبستگي به اين دنيا است. 

  اگر نسبت به دیگران صبور باشیم، پذیرش خطاهای خودمان ساده تر می شود.

یکی از کشاورزان منطقه ای، همیشه در مسابقه‌ها، جایزه بهترین غله را به ‌دست می‌آورد و به ‌عنوان کشاورز نمونه شناخته شده بود. رقبا و همکارانش، علاقه‌مند شدند راز موفقیتش را بدانند. به همین دلیل، او را زیر نظر گرفتند و مراقب کارهایش بودند، پس از مدتی جستجو، سرانجام با نکته‌ عجیب و جالبی روبرو شدند....

این کشاورز پس از هر نوبت کِشت، بهترین بذرهایش را به همسایگانش می‌داد و آنان را از این نظر تأمین می‌کرد؛ بنابراین، همسایگان او می‌بایست برنده‌ مسابقه‌ها می‌شدند نه خود او.

کنجکاویشان بیش‌تر شد و کوشش علاقه‌مندان به کشف این موضوع که با تعجب و تحیر نیز آمیخته شده بود، به جایی نرسید.

سرانجام، تصمیم گرفتند ماجرا را از خود او بپرسند و پرده از این راز عجیب بردارند.

کشاورز هوشیار و دانا، در پاسخ به پرسش همکارانش گفت: چون جریان باد، ذرات بارورکننده غلات را از یک مزرعه به مزرعه‌ دیگر می‌برد، من بهترین بذرهایم را به همسایگان می‌دادم تا باد، ذرات بارورکننده نامرغوب را از مزرعه‌های آنان به زمین من نیاورد و کیفیت محصول‌های مرا خراب نکند.

قابل ستایش اند دستانی که آهنگ محبت را به زیبایی می نوازند

و دل هایی که ترانه عشق و امید را در عالم می سرایند.

کسانی که از مهربانی ثروتمندترین هستند و در بخشش این موهبت سخاوتمند ترین.

آری! قابل ستایش اند انسان هایی که بهشت را بر روی زمین بنا و جلوه های کوچکی از بزرگی خداوند را تداعی می کنند.

و یقین دارم

هنوز هم می شود ایمان داشت  به چشمانی که قداست دارند ...

خداست که شما را از آن تاريکي‌ها نجات می دهد گاهي که او را به تضرع و زاري و از باطن قلب مي‌خوانيد و از هر اندوهي مي‌رهاند، باز هم به او شرک مي‌آوريد! انعام آیه ۶۴